Dat was het moment dat ik dacht nu moet ik weg hier. We liepen het rechte stuk op om op pole position te gaan staan. Vervolgens zijn we het rechte stuk helemaal afgelopen tot aan de eerste bocht (verder kon je niet).  Zo zag je eigenlijk pas goed hoe stijl omhoog dat het daar gaat.  Na alles gezien te hebben zijn we samen weer van het circuit af gegaan. We waren wel toe aan een drankje en een lekkere maaltijd. De avond ervoor waren we op een geweldig restaurantje uitgekomen om daar heerlijk te eten. We hebben toen meteen voor de rest van ons verblijf voor ons allemaal elke avond een tafel gereserveerd. Het leuke was dat daar ook leden van de teams van Alpha Tauri aten en sliepen. Zo kwamen we op donderdagavond met ons 5 binnen, volledig oververhit en toe aan even wat rust, een lekker koel drankje en een echte schnitzel. Aan de tafel naast ons zaten een man, met wat ik (toen) dacht zijn zoon. Zij begonnen met ons te vertellen en te lachen. Het viel ze namelijk op dat Vince (de man van Renate) enorm op Jason Statham leek. Zo kwamen de nodige grappen en werd het een hele leuke conversatie. Met de vele pasjes om hun nek zagen we dat ze ook op de Red Bull Ring waren geweest. Na heerlijk gegeten en gedronken te hebben zijn we weer teruggereden naar onze gasthof. Inmiddels waren Suzanne, Erik en Valentijn ook aangekomen. Zij kwamen 1 dag later aan i.v.m. een feestje van hun zoon. Zij sliepen in hun camper op de camping.

Zo was het inmiddels al vrijdagmorgen. Na een lekker ontbijt, waarbij de gastvrouw speciaal omeletjes voor ons bakte, gingen we richting het circuit. De dag ervoor hadden we de auto op een mooi plekje kunnen zetten, echter dat ging vandaag niet lukken. Het was al veel eerder afgezet en dus werden we de andere kant opgestuurd om in de massa te gaan parkeren.  Nou dat ging dus niet gebeuren dachten we. Soms moet je inventief (en een beetje brutaal) zijn, en kwamen we een paar straten verder uit. Gewoon bij mensen voor de deur parkeren is ook een optie dachten we. De bewoners kwamen wel gelijk naar buiten toen ze 2 Nederlandse auto’s zagen. Ze waren niet blij met ons, dat voelde je, maar toen Renate tegen die dame zei dat ze de perfecte kleur (oranje) droeg, was het ijs gebroken.  Na even gekletst te hebben boden ze aan dat we de andere dagen daar ook mochten parkeren. Yes, mooi geregeld dus. Het was wel even lopen naar het circuit, maar dit zijn juist de leukste wandelingen. Al die Nederlanders die allemaal met dezelfde goede zin naar het circuit liepen. Het is daar in Oostenrijk gewoon heel goed geregeld. Je hoeft nergens lang te staan, kunt overal pinnen, de toiletten zijn schoon en netjes (daar kunnen ze in Spa iets van leren). Eerst maar weer eens lekker koffie gepakt en een beetje rondgelopen en gekeken. In het grote feestpaviljoen was het oranje feestje al vroeg begonnen, met bier, muziek en gezelligheid. Wij hadden voor het hele weekend kaarten op de hoofdtribune tegenover de pits. Dus het werd wel eens tijd om daar te gaan zitten. De F3 en F2 begonnen namelijk aan hun vrije training. Oordopjes in en genieten dus. We zaten daar rustig te kijken toen op het grote scherm een presentator in beeld kwam. Ik dacht gelijk hem ken ik ergens van… en ik kreeg op hetzelfde moment een appje van Renate. Zij zaten namelijk op de vrijdag en de zaterdag op een andere tribune. “Dat is die man van gisteravond” schreef ze in grote letters!  Het bleek dus om de bekende Oostenrijkse sportcommentator Stefan Steinacher te gaan (de Oostenrijkse Olav Mol). Vervolgens bleek die jongen die erbij zat niet zijn zoon te zijn maar de DJ Marco Jaegert. Hij stond met zijn draaitafels boven het podium en zorgde voor de juiste muziek. Zo zaten we op de tribune enorm te genieten van alles wat we voor ons zagen gebeuren.  Het was eindelijk tijd voor die eerste vrije training van de F1. Om alles van zo dichtbij te mogen aanschouwen was zo mooi met onder andere op het einde de proefstarts. De kwalificatie begon om 17.00 uur (was sprintrace weekend) en het was heel boeiend om Q1, Q2 en Q3 zo te mogen zien. Uiteindelijk Max op pole wat het helemaal compleet maakte.

De zaterdag verliep eigenlijk op dezelfde manier. Op tijd op, ontbijten en naar het circuit! Het was regenachtig, dus de poncho mee omdat we natuurlijk nog een stukje moesten lopen. Daar hebben we het grootste deel van de zaterdag weer op de tribune gezeten. De F2, F3 en de Porsche Supercup kwamen allemaal voorbij, wat een kabaal maken die laatste. Tussendoor zagen we de sprint shootout en als laatste de sprintrace van de F1. Net voor de start van de sprintrace ging het regenen, mooi om te zien wat dit voor extra stress bij de teams zorgde.  Na afloop van de sprintrace kwam Max in zijn uppie de grid afgelopen. Precies voor ons moest hij naar binnen om onder de tribune door te lopen. Een mooi moment om hem zo dichtbij te zien en al het applaus te horen. Na de sprintrace zijn we weer richting ons restaurant gereden om daar samen te genieten en te vertellen over alles wat de die dag gezien en beleefd hadden.

Het was zondagmorgen al vroeg toen de wekker ging. We hadden voor de zondag een bus transfer geregeld, en zo werden we voor het circuit afgezet. Na een lekker koffietje zijn we weer de tribune opgegaan. Renate en haar gezin hadden voor de zondag ook kaarten op de hoofdtribune. Suzanne en haar gezin zaten helemaal aan de andere kant van het circuit.  We gingen eerst weer genieten van de F2, F3 en de Porsches. Aansluitend was het dan tijd voor het hele circus van die zondag!  De Legends Parade begon, gevolgd door de Drivers Parade. De pit muur werd geopend en ze werden 1 voor 1 voorgesteld met hun eigen favoriete muziek.  Ja, ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik daar met een enorme lach op mijn gezicht naar heb zitten kijken. Iedereen op de tribune had zijn eigen voorkeur voor team en rijder en dat was te merken. Inmiddels zag je al de hectiek in de pits, de teams, de rijders, iedereen deed zijn eigen ding. De vliegshow begon en met spectaculaire stunts, recht boven het circuit wist je niet waar je moest kijken. De klok tikte rustig door en daar was dan het moment dat de auto’s naar buiten reden, om een ronde te rijden, en vervolgens naar hun startplek te gaan. Wat je normaal allemaal op tv ziet, zag je hier voor je gebeuren. De rijders die voor je neus stonden, de monteurs, de teambazen (inclusief Christian Horner natuurlijk), de safety car, de vele VIPS, maar ook de tv-ploegen die de interviews doen. Als een klein kind dat blij is met haar feestje, zat ik daar op de tribune. Het gevoel dat je hebt als je daar zit, en je zit te kijken naar iets dat je al je hele leven volgt, is onbeschrijflijk.