Of je nu WK-leider, raceleider of wedstrijdleider bent; leiden was lijden, afgelopen zondag op Albert Park! We werden voor het relatief vroege opstaan getrakteerd op een veelbewogen race in Australië met maar liefst 3 rode-vlag situaties. Uiteindelijk kwam, na 58 ronden, de leider in het kampioenschap dan toch als eerste over de streep. Ogenschijnlijk onbedreigd, maar de dag had op meerdere momenten zomaar anders kunnen lopen. Gelukkig toonde ook de officiële race-uitslag, vijfeneenhalf uur na de race gepubliceerd, Verstappen als winnaar en bleef de volgorde waarin de auto’s over de meet waren gekomen overeind.

Wie wil de race leiden?

Verstappen mocht na een geweldige kwalificatieronde op zaterdag het veld van de kop aanvoeren bij de start van de Australische Grand Prix. Twee Mercedes coureurs scheidden hem van de snelle Aston Martin van Alonso en Max’ teamgenoot, die kampioenschapsambities de afgelopen weken niet onder stoelen of banen stopte, startte vanuit de pitlane. Alle reden om voorzichtig te zijn, want dit soort dagen zijn ideaal om een gaatje in de kampioenschapsstand te slaan. En dus ga je als leider anders die eerste bocht in dan anders.

De start was al niet geweldig en Russell meteen de pas afsnijden zat er niet meer in…dan maar de bocht openen en achter hem aansluiten, bedacht Max. Op een dag dat de auto minder goed is qua topsnelheid, zal hij zich er weer op zijn Verstappens langs moeten knokken, met vol commitment. Maar nu kon hij zijn verlies nemen, wetende dat zijn kans ergens in de 58 ronden wel zou komen. Geen gevecht…laat je niet uit de tent lokken…wees geduldig.

Dat ook Hamilton er binnendoor langs zou komen in bocht drie was voor Max minder verwacht. Gevalletje ‘iets te geduldig’, want de voorzichtige benadering van die bocht betekende dat Hamilton zijn kans schoon zag en Max naar de buitenkant van het circuit begeleidde. Een eerste klusje voor de wedstrijdleiding, die naar later bleek een bizar drukke dag zouden krijgen. Maar de wedstrijdleiding richtte zich op het incident met Leclerc die zelf lomp instuurde op Stroll, en er was natuurlijk meteen een Safety Car situatie. Max, die terecht refereerde aan de door de FIA zelf breed uitgemeten ‘racing standards’ over wanneer je recht hebt op ruimte, moest het zonder de aandacht van de wedstrijdleiding op gaan lossen. Na een kort gevecht tussen de twee Mercs aan de leiding, besloten ze eind ronde 7 wedstrijdleider Russell binnen te halen voor nieuwe harde banden. De vloek van de eerste zijn…want je moet initiatief nemen, of risico durven lopen. Heel even leek vooral de nieuwe raceleider Hamilton ontevreden: “This will put me in a huge disadvantage”, zei hij. Want nu kreeg hij geen DRS meer van Russell voor hem en zou Max er vast langs vliegen. In dit geval pakte de keuze juist voor Russell desastreus uit, omdat in ronde 9 de eerste rode vlag uitging. Reden: ‘Gravel on track’.

Wedstrijdleiding laat zich zien

Dat was het eerste teken dat er bijzondere dingen gingen gebeuren, die zondag op Albert Park. Een rode vlag voor het verwijderen van wat gravel, terwijl dit normaal alleen gebeurt als de beschermende barrières langs de baan hersteld moeten worden. Niet omdat er wat mensen met een bezem aan de slag moeten; dat kan onder de safety car prima worden opgelost. Een gek besluit, dus. Sainz en Russell zaten zeer beteuterd te kijken terwijl iedereen vervolgens een ‘gratis’ switch kon maken naar de harde band. En na wat veegwerk volgde al heel snel het ‘10 minuten-signaal’ dat aangaf dat een herstart eraan zat te komen.

Met dit weer is een staande start (in tegenstelling tot een rollende) logisch. Wat minder logisch is, is de wijze waarop de auto’s daarvoor naar de grid gaan. De safety car begeleidt de auto’s naar de grid en dus rijden ze een halve ronde op een veel te lage snelheid. Daarna doet de SC zijn lichten uit en controleert de leider de pace, wat vaak ook traag en sowieso wisselvallig is. Zeker voor het achterveld is dit nauwelijks voorspelbaar, dus zagen we 8 coureurs in opperste verwarring in bocht 6 en 7. Magnussen door het gravel. Zhou met het hart in de keel schiet veel te hard langs de inmiddels stilstaande auto’s van Perez en Sainz door. Dit is geen veilige situatie. Dit is geen goede herstartprocedure. De wedstrijdleiding verklaarde hem ‘under investigation’, maar deed er uiteindelijk niets mee. Het zou de wedstrijdleiding sieren als ze voortaan de auto’s gewoon uit de pitstraat laten vertrekken zonder SC en aangeven dat het een formation lap is. Of eerst de auto’s naar de grid rijden en daar het sein voor een formation lap geven, die dan wel als raceronde meetelt, omdat er nu eenmaal anders niet genoeg brandstof in de bolides zit. In beide gevallen starten de coureurs dan met opgewarmde banden. Wel zo veilig!

Een (te) gekke ontknoping

De herstart zelf was desondanks redelijk netjes, met een kleine uitzondering van Ocon en De Vries, waarbij laatstgenoemde een stukje door de lucht ging in bocht drie. ‘Geen verdere actie nodig’ zei de wedstrijdleiding daarover. Vaak speelt daarbij mee dat het gevechten in de achterhoede zijn. In dit geval sneed De Vries voor Ocon langs, die ook echt nergens anders naartoe kon. Maar het liep goed af voor de Fransman, wat bij de volgende herstart niet het geval zou blijken. Die herstart kwam er in ronde 56, toen alweer simpelweg ‘debris on track’ de reden was om niet gewoon een SC de baan op te sturen, maar de race geheel stil te leggen. In dit geval was het niet alleen gravel, maar waren er ook stukken van de velg van Magnussen op de baan. Maar alweer: niets wat een beetje vegen in de anderhalve minuut dat er geen auto’s langskomen niet op kan lossen. Een overdreven reactie dus.

Wat volgt is een minirace van 2 ronden, waarbij iedereen inmiddels op de rode band stond. Uitnodigend voor een aantal ‘no-brains, big-balls’ wanhoopspogingen, zou je zeggen. De leiders hebben wat te verliezen, de rest kan gaan voor ‘erop of eronder’. In normale omstandigheden is dit al tricky, maar nu waren bij de meeste coureurs de banden nog vrij koud, omdat ze maar een halve opwarmronden gehad hebben. De laagstaande zon zal ook niet meegeholpen hebben met het zicht. Wat volgde zal in ieder geval bij menig afdeling boekhouding tot hoofdbrekens leiden in het licht van de cost-cap. En het verknalde de race van coureurs die op knappe plekken lagen: Sainz en Gasly, bijvoorbeeld. Maar meer dan dat alles: het was wederom hoogst onveilig, Auto’s vlogen over elkaar heen en tegen elkaar aan. Alonso werd in het rond getikt door Sainz, Gasly sneed Ocon de muur in en schreef in één klap twee Alpines af. Sargeant knalde achterin bij De Vries. Nieuwe rode vlag.

Het gedoe over de startvolgorde en de straffen die uitgedeeld zoden worden zou zorgen voor een lange nasleep. Sainz was de wanhoop nabij toen hij hoorde over de 5 seconden straf die hij, geheel terecht natuurlijk, kreeg voor het aantikken van Alonso. Maar die 5 seconden hadden enorme consequenties, twee ronden voor het eind als je niet meer kan gaan racen. Van P4 naar buiten de punten. Haas tekende protest aan en knokte vooral om Hulkenberg’s P3 te behouden, maar de rode vlag bleek uit voordat sector 1 gerond was en dan wordt de positie op het laatste meetpunt gebruikt voor het bepalen van de nieuwe startvolgorde: en dat was de herstart zelf. Gasly moest ondertussen vrezen voor nog grotere ‘minibreak’ dan er al is naar Baku, omdat hij ‘op scherp’ staat qua strafpunten. Hij kwam er met een tikje op de vingers vanaf en de wedstrijdleiding beargumenteerde dat als ‘a first lap incident’. Tja…dat had Sainz ook wel willen horen, natuurlijk. Sargeant was niet eens under investigation voor het van achter torpederen van De Vries.

Wedstrijdleiding blijft zoekende

Al met al geen beste beurt van de wedstrijdleiding, nota bene in het weekend dat Michael Masi weer zijn gezicht liet zien in de paddock (vanwege zijn rol bij de Supercars, die dat weekend ook reden op Albert Park). Hoewel Ted Kravitz de voormalige Race Director het liefst een paddock-verbod op zou willen leggen, gingen ook stemmen op die zeiden “Masi was zo slecht nog niet”. Kijk 2021 eens terug, om te beginnen bij de track limits ellende in Bahrain. Of kijk nog eens naar die bizarre race in Jeddah, met handjeklap over herstart-posities. Masi was een jaar lang aan het foefelen. Een Charlie Whiting zonder autoriteit en authenticiteit. Het idee om het vervolgens met twee elkaar afwisselende wedstrijdleiders te gaan doen flopte (zoals verwacht) volledig. Japan vorig jaar was, alweer vanwege de onveiligheid van die situatie met de voertuigen in de baan, een dieptepunt. Veiligheid moet en zal eerst komen. En als dat zo lijkt te zijn als het gaat over neussieraden en pitwall-feestjes, dan is het gek dat het bij het racen op de baan niet zo is. Als je namelijk denkt dat je voor het wegruimen van een beetje gravel een rode vlag moet geven, moet je ook beseffen welke onveilige situaties je daarmee extra creëert. Zowel tijdens een slechte opwarmronde en met een spectaculaire, maar rampzalige herstart. Veiligheid…daar is de wedstrijdleiding voor. Het spektakel moet dan van de coureurs komen, niet van kunstmatige rode vlag situaties en two-lap shootouts.