In de aanloop naar de GP van Brazilië, een plek waar Max vele opzienbarende races heeft verreden (2016, Ocon, Lewis leren hoe je na een safetycar toch voor kunt blijven…, bocht 4 wat ruimer nemen…) is het leuk om te benadrukken, wat Max allemaal heeft moeten doorstaan.
De weg naar het eerste en tweede WK van Max, was er eentje met vele, vele obstakels, waarvan we bij F1Cover menen, dat geen andere coureur die ooit ook had overwonnen.

Mercedes teveel voorsprong
Toen Max aan die weg begon, in 2015, was hij ver verwijderd van de gedachte aan een WK. Het waren de jaren waarin Mercedes domineerde, heerste en niemand kwam daar verder aan te pas. Eerst in de Toro Rosso, later in de Red Bull, met Renault motor, moest Max toezien, dat hij geregeld met motorpech langs de kant stond, terwijl de snellere mercedessen nooit kapot gingen. Achteraf zou blijken, dat de motor in die mercedessen niet eens vol opengedraaid hoefde te worden, om toch al met gemak vooraan weg te kunnen rijden. Wie herinnert zich niet de “party-mode” waarover ze altijd konden beschikken, als het in Q3 een beetje spannend dreigde te worden? Natuurlijk kon Toto Wolff zeggen, dat ze geen party-mode hadden. Achteraf bleek dat ze toen de motor even kort op het eigenlijke vermogen konden laten lopen, om die daarna, in de GP, terug te schroeven tot wat nodig was.

Alleen die frustratie al, zou bij menigeen de moed in de schoenen hebben doen zinken, maar niet bij Max.

Max wist dat hij een paar tienden goed kon maken, maar hij kon niet 0,8, 0,9 of zelfs meer dan 1,0 seconden overbruggen.

Max altijd al een bedreiging
De eerste jaren kenmerkten zich ook door tegenstand buiten het circuit. Max die waarschijnlijk ook toen al geïdentificeerd werd als de grote toekomstige tegenstrever van Lewis, werd bij elke gelegenheid als gevaarlijk, te jong, onbesuisd, en unfair neergezet. Alleen Max, op zo jonge leeftijd nog, kon de internationale pers versteld doen staan met zijn opmerking dat hij de eerstvolgende, die erover zou beginnen, een kopstoot zou geven. Hij keek er wat ongemakkelijk bij, had dat vooraf bedacht, maar het was niet minder gemeend. Het obstakel dat Hamilton en Vettel heette, die grapten over de extra ruimte die ze hem lieten, deerde Max niets. Hij stond er boven. De twee zelfingenomen wereldkampioenen die het ergens over eens konden zijn en die dat lachend aan de zuigende pers konden vertellen, die bleken toch niet gerekend te hebben op Max’ kenmerkende eigenschap: Max is stoïcijns, het deert hem niet. Niet dat hij het niet doorheeft, niet dat hij op die manier benaderd kan worden, zonder dat hij het weet, dat is het niet. Hij zal het wel opgeslagen hebben en geantwoord hebben op het circuit.

Waar bijvoorbeeld in Mexico Vettel plotseling wel zijn hele zelfbeheersing verloor toen Max niet snel genoeg een plaats teruggaf. Dat zijn dan toch momenten, waarop je als fan onwillekeurig terug moet denken aan de geintjes over Max, als ze hem niet kunnen passeren.

De pers
De pers was zeker niet altijd negatief, zeker niet. Bij overwinningen, bij pole-positions, bij fraaie staaltje autobeheersing, werd hij zeker wel geprezen. Maar al te vaak werd hij toch ook weer in een andere hoek neergezet. Bij het incident met Ocon, bij incidenten tijdens een kwalificatie in Mexico. Het is duidelijk dat het dan allemaal extra werd aangegrepen  om Max op zijn plek te zetten. Om hem op de kast te krijgen, hem uit de tent te lokken. Helaas, voor wie dat probeerden. Bij Max vielen al die pogingen dood voor de kast. Het zouden voor velen enorme obstakels zijn geweest die negatieve aandacht, die op de circuits zelf ook merkbaar moet zijn geweest.

De strijd met Hamilton
Dan is er nog de veelbesproken strijd met Hamilton zelf. Hoewel hetgeen hiervoor benoemd is, natuurlijk ook allemaal indirect een gevolg was van de aanval op de grote leider, de goat van de F1, is de persoonlijke strijd tussen Max en Hamilton er ook eentje, die alleen Max onder die omstandigheden had kunnen winnen. De onderhand ontelbare “digs” als het gaat om het niet benoemen van Max, tenzij hij er echt niet onderuit kon, de ontelbare interviews waarin Lewis de vragen op een presenteerblaadje kreeg om zich af te zetten tegen Max, de interviews die Lewis kon geven over hoe hij zich voelde toen hij voor zijn eerste kampioenschap streed, Max nam het op tegen iemand die snel was op het circuit, maar ook vilein daarbuiten. En dat nog eens met de hulp van de Engelse pers.

Op F1Cover al vaker benoemd, de voorkeur van de Engelse pers, of misschien wel de angst van de Engelse pers, om vooral niets negatiefs over Lewis te zeggen en diens woorden en daden nooit in twijfel te trekken. Ookal weet je als coureur dat er een aanslag op je is gepleegd op Silverstone, als niemand dat daarna openlijk toegeeft en de pers het langzaam toch nog gaat verklaren, voor Lewis opneemt en een jaar later nog eens Lewis de kans geeft om te vertellen dat hij met Leclerc wèl door die bocht kon, dan moet je van goede huize komen, als je dat naast je neer weet te leggen.

Team op sleeptouw
Zoals in de titel aangegeven, zouden al deze obstakels voor veel coureurs teveel zijn gebleken. Vettel kon de druk niet aan, Alonso zat vaak in een te zwakke auto, maar beiden zijn ook door de Engelse pers aangepakt. Alleen Max heeft dat onmogelijke gepresteerd. Een team het geloof gegeven dat het met hem kon lukken en het dan uitvoeren en doen. Zodat Red Bull aan Honda kon aangeven, dat als ze het pakket voor elkaar hadden, dat Max dan zou kunnen winnen. Zodat al die toegewijde Japanners er in gingen geloven. Zodat Adrian Newey (met zijn team!) meer aandacht en tijd ging geven aan de auto’s. Zodat de auto meer en meer op Max’ wensen werd afgestemd.

Schumacher
Alleen Schumacher is het ooit gelukt, om een team zo naar zijn hand te zetten, met dat verschil, dat Schumacher dat ook echt moest doen en mensen bij Ferrari verplichtte om Engels te praten, waar Max het met zijn racen afdwingt. En Schumacher had dus ook nooit een tegenstander zoals Max nu heeft. Toen Schumacher het eenmaal voor elkaar had, toen was eigenlijk alle andere tegenstand ook weg. Hakkinen, Coulthard, soms nog anderen, ze waren zeker nooit van het formaat van Schumacher zelf of van Hamilton.

Obstakels alleen voor Max?
Is Max uniek, in die zin, dat alleen hij deze obstakels had en dat een andere uitdager die niet gehad zou hebben? Wij denken van niet. Leclerc heeft in het verleden ook wel eens tegenstanders op het circuit geraakt en ook eigen teammaats. Hij heeft fouten gemaakt, die hem op kritiek zijn komen te staan, maar nooit in de mate als Max dat kreeg. Het grote verschil is echter dat Leclerc in de Ferrari nooit Hamilton heeft kunnen bedreigen, dat is alles.

Max had de meeste obstakels te overwinnen en heeft ze ook allemaal overwonnen. Dat had niemand anders gekund!