Op vele F1-fora in de reacties zien we vaak terug, dat er een soort tweedeling is tussen de “echte” fans, die al tijdens Jos Verstappen vroeg opstonden om de races in Australië en Japan (zoals dit weekend ook)  te bekijken en ook alle overwinningen van Hamilton en Vettel live hebben gezien en de “minder echte” fans, die pas de F1 zijn gaan ontdekken sinds Max successen viert. Dat is natuurlijk jammer, maar het is waarschijnlijk omdat dit voor velen zo’n leuke sport is, dat het belangrijk is, of je wel een echte fan genoemd kunt worden. Je zult het misschien ook uit andere situaties herkennen: De echte U2-fan is al fan sinds “I will follow”, terwijl degenen die “pas” vanaf “The Joshua Tree” de cd’s zijn gaan kopen, toch minder echte fan zijn. Waar het vooral op duidt, is dat er iets bijzonders aan de hand is, dat het belangrijk is, hoe echt je als fan bent.

Wij van F1cover.nl rekenen ons tot deels echte fans, omdat wij deels te jong zijn om de tijden van Jos en iets later live mee te kunnen hebben gemaakt. En deels oud genoeg om wèl altijd alles live te hebben gezien, vanaf tenminste de tijden van Jos.

Juist dat maakt dat we ons de vraag stellen, of we ons niet eens in de arm moeten knijpen. Waarom dan? Omdat wat we nu blijkbaar gewoon zijn gaan vinden, helemaal niet zo gewoon is. Daarvoor moet je dan wel de historie van de F1 wat beter kennen. Dan weet je dat Nederlanders, Jos Verstappen inclusief, nooit echt grote successen geboekt hebben. Dat het meestal betalende coureurs waren of coureurs die eigenlijk nooit enige kans maakten op aansprekende resultaten. Niets ten nadele van hen overigens, het waren heel goede coureurs voor Nederlandse begrippen, maar voor de absolute top kwamen ze dus te kort.

En dan was er nog de periode kort voordat Max in de F1 kwam. Vettel 4 jaar op rij wereldkampioen, 9 races opeenvolgend naar de winst, zijn vingertje, dat waren absoluut geen fijne tijden om van enige spanning te kunnen spreken. Daarna Hamilton die domineerde. En domineerde. Telkens maar de Mercedessen die voor het veld uit reden en de rest van het veld dat in een processie over de baan ging. Toch bleven de meesten kijken. Ook jij waarschijnlijk, anders zou je nu ook niet alles lezen wat los en vastzit over de F1. Er was altijd nog wel iets van spanning, al was het dan maar misschien tussen de Mercedes-coureurs, of omdat het de vraag was of Hamilton de records van Vettel, Senna en Schumacher kon breken. Het was en is een geweldige sport, zelfs in deze seizoenen, zelfs toen Mercedes de motoren terugschroefde om het competitief te laten lijken!

Als Nederlanders waren wij dus nooit erg verwend en moesten we ons als fans van misschien ooit Hamilton en Vettel en Villeneuve en Schumacher misschien tevreden stellen. Hoe anders is dat eigenlijk al sinds de entree van Max in 2015! Wie dat op de voet gevolgd heeft en dat zijn er vast heel veel, die weet dat er iets speciaals was rondom Max. Iets dat misschien wel on-Nederlands was, zo brutaal of zo overtuigd van zijn kunnen. Natuurlijk moest Max ook wennen aan de F1 en begon hij bij een team dat niet voor overwinningen kon strijden. Maar toch viel hij iedereen al op, ook de supporters en volgers buiten Nederland. Zijn strijd met Sainz, waarin hij weigerde plaats te maken in Singapore, ondanks dat hem dat gevraagd werd. “NO” zei Max en Sainz kon het schudden.

Een klein dingetje misschien, maar het zette de toon. Zoals Tom Coronel dat soms ook zo mooi kan zeggen, van die dingen die iemands naam vestigen. “Je haalt geen Verstappen aan de buitenkant in”. Uitspraken die een eigen leven gaan leiden, maar die voor geen enkele andere rookie opgaan. Stel je dit jaar Zhou voor die die weigert om Bottas er langs te laten…

Het zijn van die typische dingen, waarvan je altijd al kon zien of vermoeden dat het bedoeld was om een naam en reputatie te vestigen. Niet dwepen met andere rijders, niet opkijken tegen andere rijders, staan voor wat je zegt. Als je vindt dat 80% van het veld in de Mercedes wereldkampion kan worden, dan zeg je dat ook, of dat nu politiek correct is of niet.

Maar zijn prestaties rechtvaardigden ook zijn optreden. Met de Toro Rosso voor de beide Red Bulls rijden, waar toen Ricciardo en Kvyat in reden. Dat maakte indruk. Zijn starts, waarbij hij brutaal maar ook slim in de eerste ronde meteen een flink aantal plaatsen goedmaakte. Dat hij Hamilton achter zich hield in Australië in 2016. Het was alsof er een soort masterplan bestond, waarbij hij ook wel wist dat hij niet voor podia en overwinningen kon strijden, maar waarbij hij wel zijn naam kon vestigen. Een rijstijl waar anderen “dan maar” aan moesten wennen, hoewel dat natuurlijk ook altijd sterk overdreven werd en wordt.

Er zijn meer van die typische voorvallen die Max een reputatie hebben gegeven en die volledig bij hem passen. Het zou leuk zijn om die in de reacties te plaatsen, dan kunnen we die ook later in dit documentje aanvullen.

Het seizoen 2021, dat helaas alleen nog veelbesproken is vanwege de laatste 5 ronden in Abu Dhabi, was Max’ definitieve doorbraak als een grootse F1-coureur. Het is nu een feit, hoewel sommigen het nog steeds aan zouden willen vechten, maar hoe ongelooflijk is die prestatie geweest? Hoe ongenaakbaar was Mercedes tot 2021 en hoe onmogelijk was het om dat team te verslaan? Het is terugkijkend gelukt, maar stel je voor dat je over een heel seizoen met de Red Bull meer punten haalde dan Lewis Hamilton, die de overwinningen altijd met groot gemak aan elkaar reeg. En dat je in dat seizoen van Silverstone afgereden zou worden en dus zonder punten zou eindigen en in Hongarije in de eerste bocht zo geraakt werd dat je ook daar slechts één punt kon scoren? En dat Mercedes jou en jouw team het hele jaar zwart maakte dat de hele Engelse pers zich ook anders ging opstellen? Dat dat het stevige racen en de grenzen opzoeken, plotseling uitgelegd zou worden als agressief en roekeloos? Zeker ook als je achteraf ziet hoeveel de fanbase van Lewis Hamilton er nog aan gelegen is, om Max zwart te maken, hoe groot is dan de mentale druk wel niet geweest dat hele seizoen? Welke unieke mentaliteit moet iemand dan hebben, om dat allemaal te weerstaan en te ondergaan en toch steeds maar weer zichzelf en zijn team naar een topprestatie te slepen? Het geloof in eigen kunnen, de overtuiging dat je het gewoon kunt, ook onder de druk van een Mercedes die de laatste races gewoon het snelst was, moet bij Max onvoorstelbaar groot zijn geweest.

En dan zo sterk doorgaan in dit seizoen! Daar waar de auto hem niet in de steek laat, pakt hij de maximaal mogelijke punten. Tegenslag wordt makkelijk overwonnen, hij dwingt tegenstanders in fouten en is uniek consistent. Ja, we mogen onszelf best even zo af en toe in de arm knijpen om zeker te weten dat we hier een Nederlandse coureur aan het werk zien!

Waar we in 2022 na de zomerbreak nog kort verwachtten dat het spannend kon worden, is niets minder waar gebleken. Red Bull heeft de zakjes beter op orde dan ooit en Max heeft 5 overwinningen op rij gepakt, een reeks die alleen maar door fouten buiten hem om tot een inde kwam, vorige week in Singapore. Het is nu nog slechts in theorie dat anderen (Leclerc, Perez) nog een kans maken, maar het is slechts uitstel van het onvermijdelijke. In de hoop dat Max het morgen al doet, met een overwinning, nog maar eens in de arm knijpen voor zoveel Nederlands F1-succes! “En anders komt het later wel” zoals Max dat zelf graag relativeert.