Alweer het 5e seizoen van DTS. Veel hype, veel media-aandacht, maar is het wat voor de F1-fan? Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat iets beter is dan niets, maar als je het seizoen gevolgd hebt, is dit dan een goede weergave ervan? 8 afleveringen, telkens door een andere regisseur gemaakt. Wat waren nu de belangrijkste “storylines” van 2022?
De tweestrijd Red Bull – Ferrari, met gelijkwaardige auto’s en de fouten van Ferrari. Wat zien we daarvan terug? Weinig van de strijd, een beetje van de fouten. De GP van Frankrijk, absoluut spannend, grote fouten van Ferrari, fout van Leclerc, niets van gezien.
Dan was er het falen van Mercedes, het vasthouden aan het ontwerp. Een beetje van teruggezien, een gedramatiseerde bijeenkomst van de teambazen. Het “behind the scenes-effect” wordt enigszins bereikt bij de teambazen. Iedereen “blind” uit op eigen gewin en in het eigen team worden ze ook nogal op een voetstuk geplaatst. Horner, veel bezig met andere teams, uitspraken over Perez en de Amerikanen knopen dat aan de aflevering over Monaco, waar zijn contract verlengd wordt…
Waar we bij Ferrari ooit nog zagen hoe pijnlijk het was toen Vettel en Leclerc daar met elkaar in de clinch lagen, is dat nu helemaal verdwenen.
Natuurlijk de cost-cap, daar wel over, na twee afleveringen waarin Alpha Tauri wordt gevolgd. Yuki gaat Gasly missen (waarom?), Will Buxton praat er spannend over, maar verder totaal niet waar 2022 om ging. Het is daarmee wel nieuw. Dat je denkt, “Oh ja, dat gebeurde er ook nog”. Over de cost-cap vooral dan wat die tp’s allemaal flikken om een ander team in diskrediet te brengen. Het staat ze goed…
Wel de race in Singapore met wat meer belden dan menig andere race, zoals ook die van Monaco. Waarmee je als Amerikanen dus de beste races van de wereldkampioen maar links laat liggen. Wat is er mooier dan de beelden van de inhaalraces in Hongarije en op Spa? Als dit dan het gevolg is van dat Max wel weer praat met de crew van Netflix, dan liever weer terug naar hoe het eerst was.
De race waarin Max uiteindelijk wereldkampioen wordt, komt wel wat uitgebreider aan bod in episode 9. Die was daarvoor ook al aan bod gekomen toen als de thuisrace van Yuki Tsunoda. De verwarring na de race en de punten die toch genoeg waren, omdat Leclerc nog werd teruggezet, krijgen geen aandacht. De onsportiviteit van de andere teams wel. Als DTS iets duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat die teambazen en de pers eromheen geen belang hebben bij een sport die hard maar fair gestreden wordt. Het is hard en unfair en onbeschoft bij tijd en wijle.
De race in Austin wel mooi in beeld. De extra druk op Max door het overlijden van Mateschitz en Horner die iedereen vertelt dat ze voor Mateschitz moeten winnen. De trage spitsstop en dan de “zekerheid” dat als Max achter je zit, dat hij er dan langs gaat. Altijd, bij iedereen. Leclerc en Hamilton, beiden voorbijgestoken in het laatste deel van de race.
Misschien, als ze nu eens één echte goede, neutrale regisseur aanstellen, die probeert de highlights van een seizoen nog eens voorziet van een extra laag aan behind the scenes, interviews en wat spectaculaire beelden, dan kan het nog goed komen. Anders blijft het bij een soort rare weergave van een sport, die nu even wat meer Amerika aandoet, maar die dan daar ook niet gaat landen.
